نویسنده در این کتاب به مطالعه خاور دور در اندیشة اندیشمندان ایرانی می‌پردازد. بدین ترتیب با مروری بر نوشته‌های جغرافیایی همچون «جامع‌التواریخ رشیدی»؛ «روضه‌ الطاهرین» و «سفینة سلیمانی» شناختی تاریخی از خاور دور ارائه می‌کند، سپس به نام‌های جدید و قدیم سرزمین‌های شرق آسیا اشاره می‌کند. در ادامه، خاور دور را در نوشته‌های نوین فارسی بررسی می‌کند. در این مسیر سیر تاریخی شناخت کشور تایلند در ایران را نیز مورد توجه قرار می‌دهد. در پایان نیز نهضت شناخت خاور دور در دورة قاجار را با معرفی و شرح کتاب‌ها و روزنامه‌های آن دوره، تحلیل می‌کند.